सौंदर्याचं अस्सल खणखणीत नाणं असलेली आपली मराठमोळी अभिनेत्री म्हणजे माधुरी. अर्थात बॉलिवूडने कालांतराने तिला धक धक गर्ल हा किताब दिला. १५ मे १९६७ साली जन्मलेल्या माधुरीने वयाच्या तिसऱ्या वर्षांपासून नृत्य शिकायला सुरुवात केली होती. कथ्थक नृत्याचे शास्त्रशुद्ध शिक्षण घेतलेल्या माधुरीला खरं तर मायक्रोबायोलॉजिस्ट बनायचं होतं पण नाही, तिच्या नशिबात बॉलिवूड आणि तमाम रसिक प्रेक्षकांच्या मनावर अधिराज्य करणं हे लिहिलेलंचं होतं. १९८४ साली राजश्री प्रोडक्शनच्या अबोध सिनेमातून जरी तिचं पदार्पण झालं असलं तरी १९८८ साली एन.चंद्रा यांच्या चित्रपटातून तिने जी मोहिनी सगळ्यांवर घातली ती कायमचीच. सगळीकडे माधुरीची मोहिनी, मोहिनी आणि मोहिनीच पसरली.
माझा नुकताच दहावीचा रिझल्ट लागला होता आणि एक वर्षाच्या गॅपनंतर डॉ. किशू पाल यांच्या नृत्यवर्गात मी पुन्हा दाखल झाले होते. साधारण सहा महिन्यानंतर मला त्यांनी त्यांच्याबरोबर सहाय्यक शिक्षक म्हणून शिकवायला ठेवले. त्यादरम्यान त्या राहात असलेल्या नालासोपारा इथल्या सोसायटीत सार्वजनिक पूजेनिमित्त नृत्ये बसवायची होती. मॅडमना त्यांच्या या कामात मदत करायला मी शनिवार, रविवार नालासोपाराला जायचे. तेव्हा त्या कार्यक्रमात मी या एक, दोन, तीन गाण्यावर नृत्य केले होते अगदी हुबेहूब. दोन दिवस व्हिडिओ कॅसेट लावून सतत बघून बघून हे गाणं बसवले होते. ते इतके चपखल बसले होते की आजही माझ्या तसेच्या तसे लक्षात आहे. आणि मग काय त्या सोसायटीमधील कार्यक्रमात मी एकदम चमकून गेले. आधीच गाणे प्रचंड हिट होतेच त्यात माझा परफॉर्मन्स लोकांना खूप आवडला. या गाण्याने आणि माधुरीने माझ्यावरसुद्धा मोहिनी घातली नसती तर नवलंच म्हणावं लागलं असतं.
मला असलेलं श्रीदेवीचं वेड माझ्या जवळच्या लोकांना माहित होतं. तिचे डायलॉग मी आरशात बघून बोलायचे वैगेरे आणि नंतर भावली ती माधुरी. तिच्या नृत्यातील हावभावांनी जणू वेडच लावलं होतं. गाण्यातील एका ओळीत हावभावांची प्रचंड विविधता, मग ते भुवया उंचावणे असो, डोळे किलकिले करणे असो वा डोळा मारणे असो इत्यादी इत्यादी. हे सर्व प्रकार मी आरशासमोर उभे राहून करायचे. तिचा अख्खा तेजाब पिक्चर तोंडपाठ झाला. सुरुवातीला तिच्या केसांचा राऊंड स्टेपकट असायचा. मग मीही तसाच हेअरकट पण करून घेतला होता. इतकी दिवानी झाली होती मी तिची.
मग काय वर्षागणिक तिचे चित्रपट येत गेले, ती नाचत गेली आणि आपण मोहित होत गेलो. एक मोठीच्या मोठी यादीच आहे तिच्या नृत्यांची आणि त्यातून शिकायला मिळालेल्या गोष्टींची. उपजतच सुंदर असलेले तिचे व्यक्तिमत्त्व नंतर नंतर तिने कमालीचे खुलविले. ती हसताना सरळ ओळीत असलेले तिचे दात आणि तिच्या हसण्याचा तो आवाज अरे काय सांगू, अहो निखळ हास्याची देणगी लाभली आहे तिला. सौंदर्याबरोबरच सशक्त आणि कसदार अभिनय, उत्तम आणि प्रचंड तयारीच्या नृत्याने ती लाखो दिलोंकी धडकन बनली.
खूपखूप अभिमान वाटतो या गोष्टीचा की एका मराठमोळ्या मुलीने या हिंदी चित्रपटसृष्टीच्या मायानगरीत सुपरस्टारपद भूषविले आणि निभावलेही. मी तिच्या जवळजवळ सर्वच नृत्यांवर नृत्ये केली आहेत आणि नृत्यवर्गांत बसवलीसुद्धा आहेत. तिच्या नृत्यांतून शिकण्यासारखं खूप काही आहे आणि या तिच्या नृत्यातील छटांचा आपण पुढील भागात सविस्तर वेध घेणार आहोत.
माझा नुकताच दहावीचा रिझल्ट लागला होता आणि एक वर्षाच्या गॅपनंतर डॉ. किशू पाल यांच्या नृत्यवर्गात मी पुन्हा दाखल झाले होते. साधारण सहा महिन्यानंतर मला त्यांनी त्यांच्याबरोबर सहाय्यक शिक्षक म्हणून शिकवायला ठेवले. त्यादरम्यान त्या राहात असलेल्या नालासोपारा इथल्या सोसायटीत सार्वजनिक पूजेनिमित्त नृत्ये बसवायची होती. मॅडमना त्यांच्या या कामात मदत करायला मी शनिवार, रविवार नालासोपाराला जायचे. तेव्हा त्या कार्यक्रमात मी या एक, दोन, तीन गाण्यावर नृत्य केले होते अगदी हुबेहूब. दोन दिवस व्हिडिओ कॅसेट लावून सतत बघून बघून हे गाणं बसवले होते. ते इतके चपखल बसले होते की आजही माझ्या तसेच्या तसे लक्षात आहे. आणि मग काय त्या सोसायटीमधील कार्यक्रमात मी एकदम चमकून गेले. आधीच गाणे प्रचंड हिट होतेच त्यात माझा परफॉर्मन्स लोकांना खूप आवडला. या गाण्याने आणि माधुरीने माझ्यावरसुद्धा मोहिनी घातली नसती तर नवलंच म्हणावं लागलं असतं.
मला असलेलं श्रीदेवीचं वेड माझ्या जवळच्या लोकांना माहित होतं. तिचे डायलॉग मी आरशात बघून बोलायचे वैगेरे आणि नंतर भावली ती माधुरी. तिच्या नृत्यातील हावभावांनी जणू वेडच लावलं होतं. गाण्यातील एका ओळीत हावभावांची प्रचंड विविधता, मग ते भुवया उंचावणे असो, डोळे किलकिले करणे असो वा डोळा मारणे असो इत्यादी इत्यादी. हे सर्व प्रकार मी आरशासमोर उभे राहून करायचे. तिचा अख्खा तेजाब पिक्चर तोंडपाठ झाला. सुरुवातीला तिच्या केसांचा राऊंड स्टेपकट असायचा. मग मीही तसाच हेअरकट पण करून घेतला होता. इतकी दिवानी झाली होती मी तिची.
मग काय वर्षागणिक तिचे चित्रपट येत गेले, ती नाचत गेली आणि आपण मोहित होत गेलो. एक मोठीच्या मोठी यादीच आहे तिच्या नृत्यांची आणि त्यातून शिकायला मिळालेल्या गोष्टींची. उपजतच सुंदर असलेले तिचे व्यक्तिमत्त्व नंतर नंतर तिने कमालीचे खुलविले. ती हसताना सरळ ओळीत असलेले तिचे दात आणि तिच्या हसण्याचा तो आवाज अरे काय सांगू, अहो निखळ हास्याची देणगी लाभली आहे तिला. सौंदर्याबरोबरच सशक्त आणि कसदार अभिनय, उत्तम आणि प्रचंड तयारीच्या नृत्याने ती लाखो दिलोंकी धडकन बनली.
खूपखूप अभिमान वाटतो या गोष्टीचा की एका मराठमोळ्या मुलीने या हिंदी चित्रपटसृष्टीच्या मायानगरीत सुपरस्टारपद भूषविले आणि निभावलेही. मी तिच्या जवळजवळ सर्वच नृत्यांवर नृत्ये केली आहेत आणि नृत्यवर्गांत बसवलीसुद्धा आहेत. तिच्या नृत्यांतून शिकण्यासारखं खूप काही आहे आणि या तिच्या नृत्यातील छटांचा आपण पुढील भागात सविस्तर वेध घेणार आहोत.
सहज सुंदर लिखाण..माधुरीची बरीचशी झलक तुझ्या नृत्यामध्ये सुद्धा जाणवते..
ReplyDeleteThanks for sharing..
Thanks for the appreciation. Your comments are really motivating. Thanks a lot and keep reading.
Delete