बेखुदी हा तिचा पहिला सिनेमा फार यशस्वी होऊ शकला नसला तरी तिच्या अभिनयाचे विशेष कौतुक झाले होते आणि अगदी लगेच दुसऱ्या वर्षी म्हणजे १९९३ साली बाजीगर हा तिचा शाहरुख खान बरोबरचा चित्रपट प्रदर्शित झाला आणि या चित्रपटाने यशस्वी कमाल केली. काजोल-शाहरुखची जोडी छान जमली. दिलवाले दुल्हनियाँ, कुछ कुछ होता है, कभी खुशी कमी गम अशा एकापेक्षा एक सरस चित्रपटांची खातरजमा या दोघांच्या नावावर जमा होऊ लागली. दिलवाले दुल्हनियाँने तर सर्व रेकॉर्ड तोडून टाकले होते. करण जोहर आपल्या चित्रपटांसाठी काजोलला लकी मानू लागले.
काजोलच्या व्यक्तिमत्त्वात असलेला जबरदस्त आत्मविश्वास आणि तिच्यातला उपजतच असलेला नैसर्गिकपणा सगळ्या प्रकारच्या भूमिकांना न्याय देऊन गेला. मग ती भूमिका चुलबुली असो रोमँटिक असो वा ट्रॅजिडिक किंवा नकारात्मक तिने प्रत्येक भूमिका सशक्तपणे आणि ताकदीने निभावली. पदापर्णातला तिचा लूक फारसा प्रभावी नसूनसुद्धा तिने त्याचा कुठलाही न्यूनगंड तसूभरसुद्धा आपल्या चेहेऱ्यावर वा बॉडी लँग्वेजमध्ये येऊ दिला नाही. इतका प्रचंड आत्मविश्वास तिला स्वतःबद्दल होता. वेगवेगळ्या प्रकारचे रोल करत करत ती एक संपूर्ण अभिनेत्री बनली. सहसा या स्टार लोकांचे पहिले चित्रपट हे नंतरच्या काळात बघताना बऱ्यापैकी बालीश वाटतात.
परंतू काजोलचा बेखुदीमधला वावर हा खूप सहज आणि सुंदर जाणवतो. नृत्याच्या बाबतीतही हेच म्हणता येईल. काजोलचे कधीही शुद्ध क्लासिकल किंवा सेमी क्लासिकल शैलीतले नृत्य सहसा आढळलेले नाही. परंतू तिने जी जी नृत्ये सहसा आढळलेले नाही. परंतू तिने जी जी नृत्ये केली त्यांची लकब, हालचाली, हावभाव हे एकदम चोख आणि सहजसुंदर केले आहे. तिच्या पंजाबी ढंगातील अनेक गाण्यांबरोबरच ये काली काली आँखे, बोले चुडीयाँ, बन्नों की सहेली, देस रंगीला यासारखी तिची नृत्ये बघायलाच हवीत. परंतु देखो जरा देखो बरखा की झडी, आँवारा भँवरे, हू लालाला या तिच्या नृत्यांचा विशेष उल्लेख करावासा वाटतो. तिच्या बिनधास्त आणि चुलबुली स्वभावाला साजेशी अशी नृत्ये आहेत जी बघायला खूप मज्जा येते. याशिवाय हळूवार गाणीसुद्धा तिच्या वाट्याला अनेक आली आणि तिच्यातील उत्तम अभिनय, अदा आणि हावभावातून तिने त्या गाण्यांचे सोने केले.
यातून एक गोष्ट विशेष करून नमूद करावीशी वाटते की आपल्यातील कौशल्याला प्रचंड प्रमाणात आत्मविश्वासाची जोड असेल तर कुठलीही कला ही उच्च स्तरावर गेल्याशिवाय राहात नाही. काजोलमधला हा आत्मविश्वास आपल्याला खूप काही शिकवून जातो. कोणतीही कला ही सहजसुंदर असेल तर ती मनाला भावते आणि म्हणून तिची नृत्ये, तिच्या नृत्यातला वावर हा आपल्या मनाचा ठाव घेतो. आणि नेमका हाच प्रयत्न कुठेतरी माझ्या नृत्यवर्गात नृत्य शिकवताना मी करत असते. कित्येक मुली आणि स्त्रियांमध्ये नृत्यकला ही उपजत असते तर कित्येक जणींना आवड असते. परंतु आत्मविश्वास नसल्यामुळे त्या संभ्रमात असतात. त्यांच्या स्वतःमध्ये असलेल्या या नृत्यकलेला जागरुक करून आत्मविश्वासाने त्या सहज आणि सुंदर नृत्य कशा करू शकतील याचे नेमके प्रशिक्षण द्यावे लागते. काजोलमधील आत्मविश्वासाचे तसेच सहजसुंदर असण्याचे खूप मोठे उदाहरण आपल्याला नजरेसमोर ठेवता येईल आणि आपल्यातील नजरेसमोर ठेवता येईल आणि आपल्यातील नृत्य कौशल्याला आत्मविश्वास आणि मेहनतीची जोड देऊन तिला समृद्ध करता येईल.
No comments:
Post a Comment