कोणत्याही अभिनेत्रीने एखाद्या स्टेपचे अथवा नृत्याचे उत्तम सादरीकरण केले तर त्या अभिनेत्रीला सरोजजी खूष होऊन १०१ रुपयांचे बक्षिस देते आणि त्यांच्याकडून मिळालेले हे बक्षिस म्हणजे त्या त्या अभिनेत्रींना आभाळाला हात लावल्यासारखे होत असे. अशा अनेक पोचपावत्या माधुरी, श्रीदेवी, ऐश्वर्या, जूही यासारख्या अभिनेत्रींना मिळालेल्या आहेत.
वैयजंती माला, वहिदा रहमा, पद्मिनी यांचा काळ त्यांना खूप आवडायचा. सरोजजींच्या नृत्यावर खूष होऊन वैयजंतीमाला यांनी त्यावेळी त्यांना २१ रुपये दिले होते. तो त्यांच्यासाठी सुवर्णक्षण होता. त्या म्हणायच्या की तो काळ आणि ती माणसे काही वेगळीच होती. एक भावनिक आत्मीयता होती त्यावेळी. आता सगळे मशीन झाले आहेत. व्यावसायिक संबंधांना जास्त महत्त्व प्राप्त झाले आहे.
त्यांच्या आवडत्या डान्सरमध्ये त्या गोविंदा आणि हृतिक रोशनचे नाव घेतात तर हिरोईनमध्ये अर्थातच माधुरी आणि श्रीदेवी यांना बॉर्न डान्सर म्हणून संबोधतात. त्या म्हणतात नृत्यात तरबेज असलेल्या डान्सरकडून आम्हालासुद्धा खूप शिकायला मिळतं. त्याचबरोबर नृत्य शिकण्यासाठी तुमची फिगर झिरोचं असायला पाहिजे असं काही नाही तर तुमची मेहनत आणि जिद्द असेल तर शरीराने वजनदार असलेली व्यक्तीही उत्तम नृत्य करू शकते, असे त्यांचे मत होते. त्यांच्या नृत्यदिग्दर्शनातील सिग्नेचर स्टेप ही त्यांची विशेष खासियत असायची. त्यांच्या या सिग्नेचर स्टेपमुळे ते गाणं ऐकताच ती नृत्ये डोळ्यासमोर येतात. या लक्षवेधी ठरलेल्या सिग्नेचर स्टेप्स सरोजजी लहान मुलांना नजरेसमोर ठेवून देत असत. त्यांच्या मते लहान मुलांना अगदी सहज करता आल्या पाहिजेत. याच त्यांच्या नृत्यशैलींच्या वैशिष्ट्यांमुळे त्यांना असंख्य वेळा फिल्मफेअर पुरस्कार मिळाले आहेत. शिवाय देवदास, जब वी मेट आणि सिंगारम यासाठी एकूण तीन वेळा त्या राष्ट्रीय पुरस्काराच्या मानकरी ठरल्या आहेत. आपल्या भारतीय नृत्यशैलींचा इतका मोठा खजिना असताना अलिकडच्या काळात वाढत चाललेल्या हिप-हॉप, सालसा यासारख्या पाश्चात्य नृत्यशैलींचे महत्त्व त्यांना थोडे त्रास देत होते आणि आपली संस्कृती आपण विसरत असल्याची खंत वाटत होती. पण तरीही नृत्याची आवड असणाऱ्या प्रत्येक नृत्यप्रेमीला त्या आवर्जून सांगातत. मन लावून काम करा, नृत्य करा, मेहनत करा. तुम्हाला कुणी बघतंय का याचा विचार करू नका. नाचत राहा, नाचत राहा. जिथपर्यंत तुम्ही यशस्वी होत नाही तिथपर्यंत फक्त नाचत राहा.
